متن نوحه طفل صغیر عطشانم ای رودم ای رود از محمود موجی

^{متن نوحه طفل صغیر عطشانم ای رودم ای رود از محمود موجی}

طفل صغیر عطشانم (2)                                     ای رودم ای رود (2)

       آتش زده بر دامانم (2)                                 لب تشنه آسود    آه ای رودم ای رود

          

                                  * * * * * *

 

آرام دلم لالایی(2)                                          ای رودم ای رود (2)

       ای آب و گِلم لالایی (2)                              ای مقصد ومقصود   آه ای رودم ای رود

                           

                                  * * * * * *

 

قنداقه به تن سربازم (2) ای رودم ای رود (2)

                                بر دست پدر جانبازم (2) مادر ز تو خشنود

                            آه ای رودم ای رود

 

                                  * * * * * *

 

روی دست سرور دین (2)                شد علی اصغر چو غمین

حرمله زد، تیر جفا، شد دوجهان غوغا

                                          شور فغان در دوجهان شد زنو برپا

 

                                  * * * * * *

 

زغم گهواره تو (2)                                             زگلوی پاره تو

شمس و قمر، زیر وزبر، شیون و واویلاست

                                   شور عزا، حزن و نوا، در ملاء اعلا ست

 

                                  * * * * * *

 

"موجی "به نوا می آید (2)                           ای رودم ای رودم (2)

      چون شه به نوا می آید (2)                       با ناله فرمود (2)           آه ای رودم ای رود 

دانلود این نوحه با صدای حاج مصطفی گراشی

اشعار دکتر غلامعلی رجایی قسمت چهارم

^{اشعار دکتر غلامعلی رجایی}

^{قسمت چهارم}

شعر چهارم

زبانحال مولا اباعبدالله الحسین در مصیبت حضرت قاسم بن الحسن

می کشم بردوش ،نعشی خون چکان                     می کند گریه به حالم آسمان

کشته عشق من است این نوجوان                        تا ابد گرید براوچشم زمان

بود قاسم عشق من، چون اکبرم                           با تمام آرزو رفت از برم

زیرتیغ کوفیان خواندم، زدرد                                  آمدم ،لیک آمدن سودی نکرد

دیدم او را، اوفتادم دربرش                              گریه کردم، نوحه خواندم برسرش

دست وپا زد، طاقتم ازکف ربود                       بابها ازغصه برروی ام گشود

دست وپا می زد میان خاک وخون                     زخم این مه پاره بود ازحد فزون

محتضرتا سربه  دامانم نهاد                             صد ملک برچهره او بوسه داد

ازکف حق یک نگین افتاده بود؟      یا که نه، مه برزمین افتاده بود؟                             

تا گهِ رفتن سخن آغاز کرد                              صد درِغم بردل من باز کرد

 ناله کرد و گفتگو با من نکرد                          گشتم از این ناله هایش غرق درد

ازجراحاتش بمن چیزی نگفت                         درد زخمش در درون خود نهفت

گفتمش ،جان عمو آرام گیر                              لخت دیگرازعلی، بس جام گیر

پاک کردم از رخ او خاک وخون                           برلبم انا الیه راجعون

خون، به آب دیده شستم دررخش                         صد بهشت عدن جُستم دررخش

گریه ام دید وبه حالم گریه کرد                             کرد او را غربتم غرقاب درد

تا کند شادم ،همه دردش، نهفت                             زد تبسم بررخم ،آرام خفت

 روی دامان عمو جان داد و رفت                       داغ دیگربردلم بنهاد و رفت

داد چون جان دربرم آن مه لقا                              نقش غم زد برتمام ماسوا

کاش می شد پیش ازاین شادش کنم                     خلعتش بخشیده، دامادش کنم

 روح او سوی جنان آزاد شد                             قاسمم دردشت خون، داماد شد

زائر از این غصه دیگر دم مزن                          نقش غم برعالم وآدم مزن

 

غلامعلی رجائی ( زائر)10 /7 /94

اشعار دکتر غلامعلی رجایی قسمت سوم

^{اشعار دکتر غلامعلی رجایی}

قسمت سوم

شعر سوم

ای حسین ای همه هستی ما                    ای تو بی مِی، سبب مستی ما

باده با نام تومستی بخشد                         گریه بر داغ توهستی بخشد

می گساران همه سرمت تواند                    تشنه ی باده ی در دست تواند

نور ومرآت خداوند حسین                                     هستِ هستی به تو پیوند، حسین

حرم خاص خدایی مولا                                        کشته ی دشت بلایی مولا

تو که ثارالله وسراللهی                                        محوحقی وحبیب اللهی

عشق با نام توآغاز شده                                      حسن  با اسم تو دمساز شده

مهر تو دردل عشاق عیان                           برده ای دل زهمه عالمیان    

عشق تودین ودل ازما به ربود                      عقل گر برد ،ولی عشق فزود

 بهر دین کس چوتوشمشیرنخورد                           سنگ کین، نیزه وهم  تیر نخورد 

کس چوتو یاری این دین ننمود                      کس چوتو سجده ی خونین ننمود             

در ره عشق توفانی شده ای                                رهروان را تونشانی شده ای

عشقبازان همه مسحور تواند                                مست گشته همه ازنور تواند

هرکجا نام تو،حق هم آنجاست                              دین زقربان شدنت پا برجاست

محوِ حق تا همه بودِ توشد                                   شاد وخرسند حق ازجود توشد

هرچه بودت، تو به حق بخشیدی                           اکبرت را به یم خون دیدی

پیکرت غرقه ی درخون زچه شد ؟                 تشنه وکشته به هامون زچه شد؟

غم توچشم فلک تر کرده                                     خون توخاک معطرکرده

حَرَمت آه، چه نوری دارد                            روضه های توچه شوری دارد

می دهد خیل ملک جمله مدام                             تا ابد برتن پاک تو سلام

می دهد تربت تو بوی بهشت                               زائرازشوق تو فردوس، به هشت!

 

سروده درایام عرفه- کربلا- غلامعلی رجائی ( زائر)

بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا...

^{برمشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا...}

^{🍁باز باران با محرم...🍁}

^{🍁میخورد بر بام قلبم🍁}

^{🍁یادم آمد کربلا را🍁}

^{🍁دشت پرشور و بلا را 🍁}

^{🍁گردش یک ظهر غمگین🍁}

^{🍁گرم و خونین، لرزش طفلان نالان🍁}

^{🍁زیر تیغ ونیزه هارا🍁}

^{🍁با صدای گریه های کودکانه🍁}

^{🍁اندرآن صحرای سوزان🍁}

^{🍁می دودطفلی سه ساله. 🍁}

^{🍁پر ز ناله🍁}

^{🍁دل شکسته🍁}

^{🍁پای خسته🍁}

^{🍁 باز باران قطره قطره می چکد از چوب محمل🍁}

^{🍁خاکهای چادر زینب که کم کم میشود گِل🍁}

^{🍁بازباران با محرم....🍁}

اشعار دکتر غلامعلی رجایی(قسمت دوم)

^{اشعار دکتر غلامعلی رجایی}

^{(قسمت دوم)}

^{شعر دوم}

^{قبله ی عشاق، محبوب الودود         ازخدا بر چشم گریانت درود}

^{کشته گشتی ،زنده کردی دین حق     ازخدا بر کام عطشانت درود}

^{درس آزادی به عالم داده ای              ازخدا برعهد وپیمانت درود}

^{از شمیم تربتت جنت به پا                برتو و برنعش بی جانت درود}

 ^{زیرسم ِاسبها عریان، تنت                ازخدا برنعش عریانت درود}

^{یا حسین اخلاص را معنا تویی            ازخدا برعشق وایمانت درود}

^{بهر دین یاران تو بی سرشدند            برتو و برخیل یارانت درود}

^{نیست اصحابی چو اصحابت حسین     برخزان برده گلستانت درود}

^{گشت قربان ،اصغرت در راه حق          برتو و  بر ماه تابانت درود}

^{عید قربان گشته عاشورای تو          برمنا وعید قربانت درود}

^{دسته گلهایت همه پرپر شدند           برتو وگلهای بستانت درود}

^{باب احسان خدا درعالمی                 برتو و دریای احسانت درود}

 

^{سروده درکربلا ایام عرفه - غلامعلی رجائی (زائر)30 /6/94}

اشعار دکتر غلامعلی رجایی

اشعار دکتر غلامعلی رجایی

با عرض سلام و عرض تسلیت پسشاپیش فرارسیدن ماه محرم خدمت بینندگان عزیز سایت.

از امروز به بعد متن اشعار استاد بزرگوارم دکتر غلامعلی رجایی(زائر) نیز روی سایت قرار خواهد گرفت.

عکس از وبلاگ غلامعلی رجایی

   پوریا مهدوی مقدم - بروجرد:

 امروز دکتر غلامعلی رجایی منت گذاشتند و برای من پیامی حاوی مطلبی در مورد قرار گرفتن فایل دانلودی اشعار تازه سروده شده خود که در سایت وزینشان قرار داده اند، ارسال نمودند که من بر حسب وظیفه متن آنها را در طی روزهای آینده روی سایت قرار خواهم داد.

متن اول:

حلول ماه محرم

زمین وآسمان می گرید ازغم                که آمد موسم ماه محرم

 ملک درناله و در شور وشین است       عزا و ماتم قتل حسین است

 خلایق زین عزا در شور وغوغا       به هرجا محشری گردیده برپا

 فضای جمله جانها غم گرفته           به جنت مصطفی ماتم گرفته

رسیده کاروانی از ره دور               که سازد کربلا را وادی طور

 ز ره می آید اینجا کاروانی       که تا برپا نماید گلستانی

حسین آمد که تاحق زنده سازد          به عالم دین حق پاینده  سازد

حسین چون وارد کرببلا شد            به عالم محشرکبرا  به پا شد

خیامش چون به پا در دشت غم شد       به دل طوفانی ازاندوه وغم شد

ز مقتل ناله زینب به گوش است          ازاین ناله جهانی درخروش است

 چو زائرازغم مظلوم دم زد              به جان عالمی بس نقش غم زد

 

94/7/10 -   غلامعلی رجائی ( زائر)

دانلود اشعار دکتر غلامعلی رجایی

وبلاگ دکتر غلامعلی رجایی

محمد خان دشتی(شعرای بوشهر)

محمد خان دشتی(شعرای بوشهر)

 

سلام

محمد خان دشتی  از  شعرای  بنام .منطقه خورموج  -  دشتی و از توابع بوشهر میباشد

دوبیتی های محمدخان زبان زد عام و خواص است.اما در سوگ اهل بیت (ع) اینگونه میگوید.

مرثیه سرایی با مفهوم و دید تازه اش درسوگ شهدای کربلا از دوره پادشاهان صفوی و بر اثر تشویق آنان جای خود را در آثار شعرای این زمان باز می کند و کم کم با رنگ و روی تازه ای اوج گرفته و مورد توجه خاص و عام قرار می گیرد.

 

 

مردم دوست داشتند رویدادهای کربلا را از زبان موثرو جاوید شعر بشنوند.تا جایی که شعرایی نظیر محتشم کاشانی...و..وصال شیرازی...و..گروهی دیگر کار اصلی خود را به مرثیه سرایی اختصاص می دهند

ودر این زمینه چنان پیش میروند که مرثیه سرایی مقامی بسیار بزرگ و والا در ادبیات ایران پیدا میکند.

 

بگذریم که مرثیه سرایی در ادبیات سابقه بسیارطولانی و عمیق و ریشه داری داردکه بهترین و زیباترین نمونه اش را در شاهنامه استاد طوس می توانیم بیابیم؛

کدام خواننده ای است که رثاع رستم را در مرگ سهراب و یا سوگ سیاوش بخواند و بی اختیاراشکش جاری نشود و اندو سرا پاش را فرا نگیرد؟

و کدام شاعری است که در مرگ پسر یا یکی از نزدیکان خود به مرثیه سرایی ننشسته باشد؟

مرثیه هایی که هر کدامش رعشه بر اندام انسان می اندازد نظیر مرثیه معروف خاقانی در سوگ فرزندش.

اما مرثیه سرایی در سوگ شهدای کربلا در زمان پادشاهان صفوی رواج یافت و در این هنگام و در زمان حکومت قاجاریه کمتر شاعری بوده که به این نوع شعر بی توجه بماند و دست کم استعدادش را نیازموده باشد

و محمد خان دشتی شاعری است همزمان ناصردین شاه قاجار که در کنار دیگر کارهایش در مرثیه سرایی نیز طبع خود را آزموده است و در سوگ شهدای کربلا این آزادمردان از جان گذشه داد سخن داده و براستی که حق مطلب را ادا کرده است..تا جایی که خود را همطراز و همسطح محتشم کاشانی میداند.

دشتی خموش باش که شعر تو بی سوال

با بیت بیت محتشم اندر جواب شد

 

او هم مانند محتشم و وصال شیرازی و بسیاری از مرثیه سرایان قالب ترکیب بند را مراثی خود می پذیرد چرا که ترکیب بند قالبی است متنوع و مرکبی است راهور برای اینگونه مضامین و شاعر با آزادی و اختیار تمام می تواند با تعغیر دادنقافیه ها و یا ردیفها آنچه را که در اندیشه دارد بازگو کند.

اشاراتی مرائی محمد خان...

آن سر زدست داده به سامان کربلا.  *  تن پایمال کرده به میدان کربلا.

تشنه هلاک گشته و از خون پاک او.  *  سیراب گشته خاک بیابان کربلا.

لب تشنه خورده بر دهنش تیر ابدار.  *  ناخورده سیر لقمه ای از خوان کربلا.

مهمان کافر است گرامی و کوفیان.  *  حرمت نداشتند به مهمان کربلا.

شد چاک تا بپای گریبان صبر خاک.  *  چون سر نهاد بر سر دامان کربلا.

با خیل اشک و آه بر ان خاک رزمگاه.  *  در خون طپید پیکر سلطان کربلا.

پس دیو سیرتی پی انگشتری برید.  *  انگشت را زدست سلیمان کربلا.

ت.ک.دشتی .توزی.مداح.

 

با تشکر از سایت کربلایی حسن توزی