وبلاگ پوریا مهدوی مقدم

متن نوحه برای امام رضا(ع) از مرحوم بخشو

^{از مدینه به سوی توس روان شد شه خوبان
حکم مامون لعین با دل پر خون و پریشان
گفت هنگام وداع با همه یاران و عزیزان
می روم سوی قضا از ستم و جور لعینان
شد یقینم که بود آخر عمر من دل ریش
در غریبی دهدم زهر جفا قوم بد اندیش
حال سازید به پا ماتمم اکنون به بر خویش
چون عزا دار به غربت نبود بهر غریبان
جانب شهر خراسان چو غریب الغربا شد
ظلم مامون لعین بر پسر شیر خدا شد
از ره کینه رضا کشته ی انگور جفا شد
گشت مسموم به انگور ستم شاه خراسان
گفت ابا صلت ببند در که در این شهر غریبم
مانده دور از وطن و بی کس و بی یار و طبیبم
بنگر کز اثر زهر چو با مرگ قرینم
شده از سوده ی الماس دلم شعله ی سوزان
فرش ها را تو بپیچان که غریبانه دهم جان
چون شه کرببلا روی زمین بی کس و عطشان
به روی خاک شکم از اثر زهر بمالید
چون غریبانه در ان گوشه ی ویرانه بنالید
گفت: معصومه ایا خواهر زارم به کجایی
که بیایی تو به بالین من زار جگر خون
کو جوادم که به بالین من زار بیاید
خاک بر سر کند از غم بدرد چاک گریبان
بارالها به حسین و حسن و شاه خراسان
این عزا داری ماکن تو قبول از ره احسان
هم بده نصرتی بر پادشه کشور ایران
هم رسان پور حسن شاه زمان حجت رحمن
بارالها به حق پهلوی مجروح بتول
این عزاداری ما جمله بفرمای قبول
قطع و نابود نما مدعی آل رسول
مضمحل ساز هر آن کس سر دعوا دارد}