- ۰ نظر
- ۲۳ مرداد ۰۰ ، ۱۴:۴۸
مراسم عزاداری
هیئت محبان ثامن الائمه
(خوزستانیهای مقیم بروجرد)
در طول دهه اول محرم
فراخوان به دوستان بوشهری و خوزستانی
پوریا مهدوی مقدم - بروجرد:
با عرض سلام و وقت بخیر خدمت بینندگان عزیز این سایت.
با توجه به اینکه اینجانب و عزیزان خوزستانی و بوشهری ساکن در بروجرد، امکان دسترسی به یک سری امکانات را نداریم، لذا خواهشمند است دوستان بوشهری و خوزستانی در این امر ما را یاری کنند.
زیبایی یک گروه دمامزنی به نوازندگان و امکانات آنهاست. متاسفانه در بروجرد، امکان دسترسی به بوق از نوع شاخ وجود ندارد و ما را دچار مشکلاتی کرده است.
خوشبختانه در بروجرد، هیئاتی که سبک بوشهری دارند، کاملا به سنت عزاداری در بوشهر واقفاند و به نحو احسن در حد توان آن را به همان شکل انجام میدهند. اما یکی از موانعی که چهرهی گروههای ما را در سنتی بودن آن دچار مشکل کرده، نداشتن بوق شاخ است.
دوستانی که میتوانند ما را در تهیه یک بوق شاخ یاری دهند، لطفا در قسمت نظرات پیام خود را بگذارند و یا با شماره تلفن اینجانب: 09385616703 تماس حاصل نمایند و یا در تلگرام پیام بفرستند.
باتشکر / مروای شما همه سالها ان شاءالله
عکسهایی از هیئت علوی
(هیئت خوزستانیهای مقیم بروجرد)
سرپرست: آقای محمد ترانه
عکسهای ارسالی از آقای پوریا ترانه
پدر دمام زنی بروجرد در جوار حق آرمید
هیئات خوزستانیهای مقیم بروجرد در حزن و اندوه فرو رفتند
پوریا مهدوی مقدم - بروجرد:
به گزارش وبلاگ پوریا مهدوی مقدم، مشهدی جواد(عبود) ابرازه، بنیان گذار هیئت خوزستانیهای مقیم بروجرد و پدر دمام زنی بروجرد در اثر عارضه ریوی، دار فانی را وداع گفت.
استاد عبود ابرازه از بهترین دمام زنان هیئت خوزستانیهای مقیم بروجرد بود که از زمان جنگ تحمیلی ایران و عراق در بروجرد سکنا گزید و به همراه عده ای از خوزستانیهای مهاجر، تصمیم به برپایی هیئت خوزستانیهای مقیم بروجرد نمودند و سنت های خود را به مردم بروجرد معرفی نمودند و عده ی کثیری از بروجردی ها به این نوع عزاداری علاقه مند شدند و در مراسمات دمام زنی و سینه زنی این هیئت شرکت مینمودند.
طبق گفت وگویی که با آقای محمد ابرازه، نوه ی پسری آن مرحوم داشتم، افزود: مشهدی عبود ابرازه در روز اربعین در بیمارستان نفت اهواز به دلیل مشکلات ریوی، دعوت حق را لبیک گفت و از این جهان رخت بربست.
درحال حاضر نیز، اخوان ابرازه در بروجرد از بهترین دمام زنان هستند و راه پدر را درجهت خدمت به اهل بیت عصمت و طهارت و حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) ادامه میدهند.
محمد ابرازه در ادامه خاطر نشان کرد: به همین مناسبت، مراسم یادبودی در روز جمعه 94/9/20 از ساعت 10صبح الی 11:30 در حسینیه امیرالمؤمنین واقع در خیابان حافظ جنوبی برگزار میگردد.
در همین مصداق نیز وبلاگ پوریا مهدوی مقدم به اخوان ابرازه، آقایان: جلال، جمال، جلیل و کمال و تمامی بازماندگان تسلیت عرض نموده و علو درجات را برای آن مرحوم از خداوند منان خواستار است.
برگزاری مراسم عزاداری دهه اول محرم توسط هیئت خوزستانیهای مقیم بروجرد(هیئت سعدی)
به سرپرستی: آقای جمشید نادی
مکان: خیابان سعدی - مسجد امام حسین(ع)
برگزاری مراسم عزاداری شب سوم امام حسین(ع) در بروجرد
توسط هیئت محبین ثامن الائمه و هیئت محبان ثارالله
(خوزستانیهای مقیم بروجرد)
با سپاس فراوان از دوست خوبم، احسان گیوه کی جهت ارسال تصاویر
آماده شدن هیئت محبین ثامن الائمه بروجرد قبل از فرا رسیدن محرم
از راست: بنیامین طمار - محمد مطوری - علی کاووسی - احسان گیوه کی
چند کلمه درباره دمام،سنج و بوق
ساز کوبه ای دوار و از نوع دوطرفه است که در مقایسه با دهل قطر کمتری دارد. بر سطح دو دهانه آن، پوست حیوان می کشند. نواختن آن یا با دست و یا با دو قطعه چوب ساخته شده از برگ درخت خرما صورت می گیرد. پراکندگی اش بیشتر در سواحل خلیج فارس و به ویژه استان بوشهر است. دمام علاوه بر مجالس شادمانی که همراه نی جفتی و نی انبان نواخته می شود، در مراسم سوگواری مذهبی با شیوه ای متفاوت به کار می رود. دمام نوازی گروهی، بخش مهمی از یک آیین مذهبی بوشهر به شمار می رود.
از دسته سازهای کوبه ای خود صداست. یعنی واسطه ای مثل پوست ندارد. دو قطعه فلز همانند بشقاب از جنس آهن هستند که توسط نوازنده بر هم کوبیده می شوند. در گذشته های دور، آن را از مفرغ می ساختند. یک جفت سنج باستان متعلق به هزاره نخست پیش از میلاد در منطقه باستانی زیویه واقع در استان کردستان پیدا شده است که هم اینک در موزه ایران باستان نگهداری می شود.
سنج در حال حاضر فقط در موسیقی های آیینی کاربرد دارد و استفاده دیگری از آن نمی شود. چنین به نظر می رسد که این ساز در عهد باستان نیز دارای چنین کارکردی بوده باشد. آیین های عزاداری مردمان منطقه بوشهر واقع در جنوب ایران، در سالگرد شهادت امام حسین (ع) –امام سوم شیعیان- همواره با سنج و ساز دیگری به نام دمام همراه است. این ساز همیشه در کنار دمام نواخته می شود و صورت تکنوازی ندارد.
بوق یک ساز ویژه در بین سازهای محلی ایران است. اول این که فقط در فرهنگ موسیقایی بوشهر واقع در شمال خلیج فارس رواج دارد و دیگر این که منحصراً برای آیین عزادراری امام سوم شیعیان یا دیگر بزرگان دینی نواخته می شود. بوق معمولاً همراهی کننده گروه نوازندگان سنج و دمام است و به صورت متناوب با دیگر نوازندگان همراهی می کند. نوازنده بوق گاه شروع کننده مراسم سنج و دمام نوازی است. جنس این ساز در قدیم از شاخ بز کوهی تهیه می شد ولی امروزه از نوع مصنوعی نیز ساخته می شود. صدای بسیار بلند و مهیبی دارد و بدون نیاز به دستگاه تقویت کننده، از فاصله های دور شنیده می شود. نوازنده بوق با دمیدن بر سوراخ کوچکی که در انتهای باریک ساز تعبیه شده است، می تواند بین دو تا سه نت موسیقی را تولید کند. در نتیجه نمی توان انتظار داشت، بوق همانند دیگر سازهای ملودیک، بتواند ملودی های رنگارنگی تولید کند. صداهای تولید شده توسط این ساز، در یک گروه کوبه ای سنج و دمام، ترکیب زیبایی از صداهای کوبه ای و کششی ایجاد می کند. امروزه در برخی آثار ارکستری از این ساز به صورت محدود استفاده می شود ولی کاربرد اصلی اش همچنان محدود به آیین عزاداری بوشهر است.