وبلاگنویس برتر استان تجلیل نشد...!!!
پوریا مهدوی مقدم - بروجرد:
همه ساله مسابقاتی تحت عنوان مسابقات فرهنگی و هنری در سطح مدارس شهر، استان و کشور برگزار میشود.
سال گذشته این وبلاگ موفق به کسب مقام دوم در سطح شهر شد و به مرحله استانی راه پیدا نکرد. از عدم دریافت جایزه از آموزش و پرورش بروجرد و تهیه آن توسط مدرسه سخنی نمیگویم.
امسال خوشبختانه همین وبلاگ مقام اول مسابقات وبلاگنویسی را ابتدا در سطح شهر و سپس در سطح استان لرستان کسب کرد.
روز گذشته(8 شهریور) که از سوی آموزش و پرورش جهت دریافت هدایا طی مراسمی که انصافا زحمت زیادی پایش کشیده بودند، دعوت شدم.
در این مراسم، از حدود صد و چند نفر تجلیل به عمل آمد و همه یک به یک برای دریافت هدیه خود از دست مسئولین حاضر در جلسه به بالای صحنه میرفتند.
من که با چند تن دیگر از هم مدرسهای ها که مقامهایی کسب کرده بودند و همچنین به همراه معاون پرورشی مدرسه، منتظر ماندیم. چهار نفر دیگر از هممدرسهایهای من جوایزشان را دریافت کردند و من اندر خم یک کوچه بودم.
مراسم تمام شد و هنوز هم خبری از خواندن اسم من نشد...!!!
بله! من و سه نفر دیگر تنها کسانی بودیم که در بین این صد و چند نفر تجلیل نشده و اصلا انگار وجود خارجی نداشتهایم!
با مساعدت معاون پرورشی مدرسه و پس از خروج همهی مدعوین از جلسه، هدیه به دستم رسید. اما چگونه؟؟؟!!!
گرفتن هدیه و اینگونه مسائل، هیچ ارزشی ندارد. ارزش یک شخص، به نگهداشتن حرمت وی از سوی دیگران مشخص میشود. همهی دوستان میدانند که کار وبلاگنویسی آن هم در بخش خبری، کاری بسیار سخت و وقتگیر است. همانگونه که من جهت احترام به آموزش و پرورش محترم در جلسهشان حاضر شدم و وقت خود را گذاشتم، انتظار داشتم نه تنها از من، بلکه از سه نفر دیگری هم که نامی از آنها برده نشد، احترام گذاشته شود و دقت بیشتری به خرج بدهند.
همانگونه که گفتم ارزش مادی آن هدیه در برابر این رفتار و کوتاهی که میدانم عمدا نبوده، هیچ است.
این مسئله بماند...
مسئله دیگر آن است که آیا به نظر شما دادن هدیه برای کسب یک مقام در سطح شهر، استان و حتی کشور، کافی است؟؟؟
جالب است بدانید تنها سند من در تایید کسب مقام نخست استان، تنها آن هدیهای است...!!!
متاسفانه در کنار هدیه هیچ لوحی دال بر کسب مقام هر دانشآموز قرار نگرفته است. یعنی درحال حاضر هیچیک از دانشآموزانی که دیروز در جلسه بودند، در چشم دیگران هیچ سندی ندارند و کسب مقامشان تنها در حد حرف است.
باید بگویم که عزیزان من تنها دور هم جمعکردن دانشآموزان و دادن هدیه ملاک نیست. در حال حاضر خودم را مثال میزنم، چه مدرکی برای تایید حرفم در دست من وجود دارد؟؟؟ هیچ...!!!
بهتر نبود در کنار هدیه یک لوح تقدیر هم بود تا مدرکی برای آینده باشد؟؟؟ بهتر نبود قبل از برنامهریزی و جمعکردن ما در این جلسه پربار، به فکر این مسئله میبودید؟؟؟
من و همهی وبلاگنویسها و خبرنگاران عزیز به اینگونه رفتارها عادت کردهایم. اما این را برای دانشآموزان دیگر میگویم تا تشویقی باشد برای تلاش بیشترشان. من که راه خود را ادامه میدهم و هیچ نیازی به حمایت مادی ندارم. اما این خاطرات در ذهن خیلیها نقش میبندد و در آینده از این رفتارها متاثر خواهیم شد.
برگزاری جلسات و گذراندن وقت ملاک نیست. همهی جوانب را در نظر گرفته و حتی به این مسائل کوچک نیز دقت کنید. شاید برای شما کوچک باشند. اما برای خیلیها توهین و بیاحترامی قلمداد میشود...!!!
- ۰ نظر
- ۱۱ شهریور ۹۵ ، ۱۳:۰۱